بی فکر ...

با چشم های خمار آلوده و یال کوپال دو کم فرسوده اومدی

انفجار فریادت در لابه لای بغض شکستت در ذهنم  نهیب میزد

بی فکری تو من رو به اینجا رسوند.....بی فکری تو

و تو چه ساده نفهمیدی که این من آلوده ی خیالت

 مملو از فکرت بودم...نه یک بی فکر....چه ساده...